نتایج نشان دادند که شباهت گستردهای وجود دارد. ۲۹٪ نوجوانان فرزندخوانده و ۲۳٪ نوجوانان غیر فرزندخوانده گفتند که در حال حاضر با کسی در رابطه هستند. ۴۱٪ از فرزندخواندهها و ۴۸٪ از غیر فرزندخواندهها نیز در گذشته تجربه رابطه داشتند. این تفاو...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ببین و بخون،جواد آل حبیب- یک مطالعه تازه منتشر شده در مجله Journal of Adolescence نشان میدهد وضعیت فرزندخواندگی هیچ تأثیری بر این ندارد که نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله در حال حاضر دوستپسر یا دوستدختر داشته باشند یا اینکه روابط عاشقانهشان چقدر طول بکشد. گروه نوجوانان فرزندخوانده کمی حمایت عاطفی بیشتر و همچنین اختلافات بیشتری در روابط خود گزارش کردند، اما ارتباط بین کیفیت رابطه و سلامت روان در همه نوجوانان یکسان بود.
مطالعهای جدید که در مجله Journal of Adolescence منتشر شده است، شواهدی ارائه میدهد که نشان میدهد وضعیت فرزندخواندگی هیچ تأثیری بر این نداشت که نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله آیا دوستپسر یا دوستدختر دارند یا نه، و همچنین بر مدت زمان این روابط. گروه نوجوانان فرزندخوانده کمی حمایت عاطفی بیشتر و همچنین اختلافات بیشتری در روابط خود گزارش کردند، اما ارتباط بین کیفیت رابطه و سلامت روان برای همه نوجوانان یکسان بود.
تیم تحقیقاتی قصد داشت خلأ قابل توجهی را در شناخت درباره زندگی عاشقانه نوجوانان فرزندخوانده پر کند. مطالعات پیشین درباره فرزندخواندگی عمدتاً بر سلامت، پیشرفت تحصیلی و وابستگی خانوادگی تمرکز کرده بودند و تقریباً هیچ اطلاعاتی درباره تجربه نوجوانان فرزندخوانده در روابط عاشقانه وجود نداشت. این پرسش اهمیت دارد چون دوران نوجوانی زمانی است که روابط صمیمی شروع به شکل دادن به هویت، مهارتهای اجتماعی و روابط بزرگسالی میکنند.
یافتههای بینالمللی نشان میدهد که کودکان فرزندخوانده ممکن است با همسالان خود چالشهای بیشتری داشته باشند و مشخص نیست که آیا آنها به عشق ورزی به شکل متفاوتی نگاه میکنند یا با مزایا و دشواریهای خاصی روبرو هستند. زمینه اسپانیا موضوع را پیچیدهتر میکند، زیرا این کشور در اوایل دهه ۲۰۰۰ افزایش چشمگیری در تعداد فرزندخواندگیهای بینالمللی داشت و اکنون تعداد زیادی نوجوان فرزندخوانده بینالمللی در مدرسههای متوسطه کنار نوجوانان فرزندخوانده داخلی تحصیل میکنند.
برای بررسی این موضوعات، پژوهشگران از پاسخهای نسخه اسپانیایی سال ۲۰۱۷-۲۰۱۸ پرسشنامه «رفتارهای سلامت در کودکان مدرسهای» استفاده کردند؛ پروژهای سراسری که در کلاسهای درس انجام شده بود. این پرسشنامه شامل هزاران دانشآموز بود، اما تنها دانشآموزان ۱۵ سال و بالاتر به سوالات مربوط به روابط عاشقانه پاسخ دادند. از میان این افراد، ۲۷۶ نوجوان فرزندخوانده شناسایی شدند و گروه مقایسهای شامل ۲۷۶ همکلاسی غیر فرزندخوانده با تطبیق سنی و جنسی انتخاب شد.
حدود دو سوم نوجوانان فرزندخوانده دختر بودند که منعکسکننده سیاست تکفرزندی چین است که منجر به فرزندخوانده شدن تعداد زیادی دختر در خانوادههای اسپانیایی شد. تقریباً سه چهارم آنها به صورت بینالمللی فرزندخوانده شده بودند، اغلب از آسیا یا اروپای شرقی؛ بقیه به صورت داخلی و پس از تماس اولیه با خدمات حمایت از کودکان پذیرفته شده بودند. نیمی از نوجوانان در نوزادی و نیم دیگر در دوران کودکی به خانوادههای خود پیوسته بودند.
دانشآموزان در ساعات معمول مدرسه پرسشنامه ناشناس را روی کامپیوتر پر کردند. ابتدا پاسخ دادند که آیا در حال حاضر شریک عاطفی دارند یا خیر. اگر جواب منفی بود، پرسیده شد که آیا تا به حال رابطه داشتهاند یا نه. کسانی که تجربه رابطه داشتند طول مدت آن را مشخص کردند: کمتر از ۶ ماه، ۶ ماه تا یک سال، یا بیشتر از یک سال. سپس سه ویژگی رابطه — اختلاف، حمایت عاطفی و محبت — با استفاده از ۹ سوال اقتباس شده از یک پرسشنامه شناخته شده ارزیابی شد. مثلاً چقدر با شریکشان بحث میکردند، چقدر شریکشان در مواقع ناراحتی به آنها دلگرمی میداد، و چقدر احساس دوست داشته شدن داشتند. در نهایت، همه شرکتکنندگان دو معیار سلامت روان را نیز پر کردند: پرسشنامه ۱۰ سوالی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت که درباره انرژی، خلق و تنهایی در هفته گذشته بود، و نردبان رضایت از زندگی که در آن زندگی فعلی خود را از ۰ تا ۱۰ رتبهبندی کردند.
فرزندخواندگی تأثیری بر نحوه برخورد نوجوانان با عشق و روابط عاطفی ندارد
آزمونهای آماری استاندارد برای مقایسه نتایج نوجوانان فرزندخوانده و غیر فرزندخوانده و بررسی تفاوتهای بین فرزندخواندگان داخلی و بینالمللی به کار رفت. همچنین بررسی شد که آیا کیفیت رابطه با کیفیت زندگی مرتبط است و آیا این ارتباطها با وضعیت فرزندخواندگی تفاوت دارد یا خیر.
نتایج نشان دادند که شباهت گستردهای وجود دارد. ۲۹٪ نوجوانان فرزندخوانده و ۲۳٪ نوجوانان غیر فرزندخوانده گفتند که در حال حاضر با کسی در رابطه هستند. ۴۱٪ از فرزندخواندهها و ۴۸٪ از غیر فرزندخواندهها نیز در گذشته تجربه رابطه داشتند. این تفاوتها از نظر آماری معنیدار نبودند. طول رابطهها نیز مشابه بود: در هر دو گروه، رایجترین مدت کمتر از ۶ ماه بود، اما حدود یک سوم روابط جاری بیش از یک سال دوام داشت.
زمانی که گروه فرزندخوانده به زیرگروههای داخلی و بینالمللی تقسیم شد، الگوی جزئی ظاهر شد. فرزندخواندگان داخلی کمی بیشتر احتمال داشت که در گذشته تجربه رابطه داشته باشند نسبت به فرزندخواندگان بینالمللی یا غیر فرزندخواندهها، هرچند که در نرخ روابط فعلی یا مدت زمان آن تفاوتی نبود. نویسندگان به این نکته اشاره کردند که شروع زودهنگام رابطه میتواند مفید یا پرخطر باشد و خواستار بررسی بیشتر درباره دلیل شروع زودهنگام رابطه در فرزندخواندگان داخلی شدند.
کیفیت رابطه الگوهای هم دلگرمکننده و هم جالبی را نشان داد. به طور میانگین، نوجوانان فرزندخوانده نمرات بالاتری در حمایت عاطفی نسبت به همسالان غیر فرزندخوانده داشتند که نشان میدهد آنها بیشتر احساس میکنند میتوانند روی شریک خود برای دلگرمی حساب کنند. در عین حال، کمی اختلاف بیشتری گزارش کردند. اندازه این تفاوتها کوچک بود و در محبت، یعنی میزان احساس دوست داشته شدن، تفاوتی دیده نشد. وقتی فرزندخواندگان داخلی و بینالمللی به طور جداگانه با غیر فرزندخواندگان مقایسه شدند، اختلاف بیشتر عمدتاً توسط گروه بینالمللی ایجاد شده بود، که این موضوع احتمالاً به تجربههای اولیه قبل از فرزندخواندگی یا پیشزمینه فرهنگی مرتبط است.
یک پرسش کلیدی این بود که آیا این ویژگیهای رابطه با سلامت روان مرتبط است یا نه. در کل نمونه، نوجوانانی که بیشتر اختلاف داشتند، کیفیت زندگی و رضایت کمتری گزارش کردند، در حالی که آنهایی که حمایت و محبت بیشتری احساس کردند، سلامت روان بهتری داشتند. نکته مهم این بود که وضعیت فرزندخواندگی این ارتباطها را تغییر نمیداد. به عبارتی، روابط عاشقانه حمایتکننده و محبتآمیز با سلامت روان بهتر در هر دو گروه فرزندخوانده و غیر فرزندخوانده همراه بود و روابط پرتنش با سلامت روان پایینتر.
مطالعه، اگرچه آموزنده است، محدودیتهایی دارد که بر نحوه تفسیر نتایج تأثیر میگذارد. نمونه فرزندخوانده، اگرچه یکی از بزرگترین نمونهها برای این موضوع است، فقط شامل ۲۷۶ نوجوان بود و دختران و فرزندخواندگان بینالمللی در آن بیش از حد نمایندگی شدهاند. نتایج ممکن است در نمونه بزرگتر یا متوازنتر یا در کشورهایی با سیستمهای فرزندخواندگی متفاوت متفاوت باشد. تمام دادهها بر اساس خودگزارشی و در یک زمان جمعآوری شدهاند که یعنی فقط برداشتهای فردی ثبت شده و نمیتوان ترتیب علت و معلول را مشخص کرد، مثلاً اینکه آیا مشکلات سلامت روان علت اختلاف است یا نتیجه آن.
عوامل فرهنگی خاص اسپانیا، مانند نقش پررنگ فرزندخواندگی بینالمللی از چین و اروپای شرقی، ممکن است انتقال یافتهها به کشورهای دیگر را محدود کند. در نهایت، پرسشنامه اطلاعاتی درباره گرایش جنسی، هویت جنسیتی یا قومیت جمعآوری نکرد که میتواند بر تجربههای عاشقانه تأثیرگذار باشد.
اما حتی با این محدودیتها، این تحقیق فصل ارزشمندی به داستان رشد نوجوانان فرزندخوانده اضافه میکند. نبود تفاوتهای بزرگ نشان میدهد که بسیاری از نوجوانان فرزندخوانده روابط عاشقانهای مشابه همسالان خود دارند. کمی افزایش در حمایت عاطفی و اختلافات ممکن است نشاندهنده تجربه عمیقتر عشق و رابطه باشد، که احتمالاً با تاریخچه دلبستگیهای آنان که در نوجوانی در حال تغییر است، مرتبط است. این که روابط حمایتکننده با سلامت روان بهتر برای هر دو گروه همراه است، اهمیت جهانی ارتباطات سالم را تأکید میکند.
تحقیقات آینده میتواند با دنبال کردن نوجوانان فرزندخوانده و غیر فرزندخوانده در طول زمان، تاثیر تجربههای اولیه در عشق را بر روابط بزرگسالی، سلامت روان و تشکیل خانواده بررسی کند. نمونههای بزرگتر و چند کشوری میتواند به بررسی تاثیر سیاستهای فرزندخواندگی و هنجارهای فرهنگی بر روابط عاشقانه کمک کند. استفاده از گزارشهای شریک، دادههای مشاهدهای و نشانگرهای زیستی استرس میتواند درک ما را از عملکرد اختلاف و حمایت در روابط نوجوانان عمیقتر کند.
هدف تحقیق:
این تیم تحقیقاتی خواستند خلأ بزرگی که درباره زندگی عاشقانه نوجوانان فرزندخوانده وجود دارد را پر کنند. مطالعات قبلی بیشتر به سلامت، تحصیلات و وابستگی خانوادگی نوجوانان فرزندخوانده پرداخته بودند، اما درباره تجربه آنان از روابط عاشقانه تقریباً چیزی نمیدانیم. این موضوع مهم است چون دوران نوجوانی زمان شکلگیری هویت، مهارتهای اجتماعی و روابط بزرگسالی است.
زمینه مطالعه:
یافتههای بینالمللی نشان میدهد نوجوانان فرزندخوانده ممکن است چالشهایی در رابطه با همسالان داشته باشند و مشخص نیست که آیا به همین دلیل عشق و رابطه را متفاوت تجربه میکنند یا خیر. در اسپانیا، جایی که در اوایل دهه ۲۰۰۰ تعداد زیادی فرزندخوانده بینالمللی وارد مدارس شدند، فرصت خوبی برای بررسی این موضوع وجود داشت.
روش تحقیق:
پژوهشگران دادههای پرسشنامه سلامت و رفتار نوجوانان ۲۰۱۷-۲۰۱۸ اسپانیا را تحلیل کردند. از میان هزاران شرکتکننده، ۵۱۵ دانشآموز ۱۵ سال به بالا به سوالات مربوط به روابط عاشقانه پاسخ دادند؛ از این میان ۲۷۶ نفر فرزندخوانده بودند که با ۲۷۶ همکلاسی غیر فرزندخوانده بر اساس سن و جنسیت مطابقت داده شدند.
ویژگیهای شرکتکنندگان:
دو سوم نوجوانان فرزندخوانده دختر بودند که بازتابی از سیاست فرزند تک چین است. تقریباً سه چهارم آنها به صورت بینالمللی و بقیه به صورت داخلی به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند. نیمی در دوران نوزادی و نیمی دیگر در کودکی به خانواده پیوسته بودند.
سوالات پرسشنامه:
شرکتکنندگان پاسخ دادند آیا هماکنون شریک عاطفی دارند، یا قبلاً داشتهاند. سپس طول مدت رابطه را انتخاب کردند و کیفیت رابطه شامل میزان اختلاف، حمایت عاطفی و محبت را ارزیابی کردند. همچنین سلامت روان و رضایت کلی از زندگی طی هفته گذشته بررسی شد.
نتایج:
۲۹٪ نوجوانان فرزندخوانده و ۲۳٪ نوجوانان غیر فرزندخوانده در زمان مطالعه در رابطه عاشقانه بودند.
۴۱٪ فرزندخواندهها و ۴۸٪ غیر فرزندخواندهها سابقه داشتن رابطه داشتند.
طول مدت رابطهها تقریباً مشابه بود، با بیشترین تعداد رابطههای کمتر از ۶ ماه.
نوجوانان فرزندخوانده حمایت عاطفی بیشتری در رابطهشان گزارش کردند اما کمی بیشتر اختلاف داشتند.
گروه فرزندخوانده بینالمللی بیشتر درگیری گزارش کردند، شاید به دلیل پیشزمینه فرهنگی یا تجربههای قبل از فرزندخواندگی.
رابطههای پر از حمایت و محبت با سلامت روان بهتر و رضایت بیشتر از زندگی همراه بود، و اختلافات بیشتر با سلامت روان پایینتر ارتباط داشت؛ این الگو برای همه نوجوانان یکسان بود و وضعیت فرزندخواندگی تاثیری نداشت.
نتیجهگیری:
اکثر نوجوانان فرزندخوانده روابط عاشقانهای مشابه همسالان غیر فرزندخواندهشان دارند. تفاوتهای کوچک در شدت احساسات و اختلافات ممکن است به تاریخچه دلبستگی آنها مربوط باشد. حمایت عاطفی در روابط برای همه نوجوانان اهمیت یکسانی دارد و با بهزیستی روانی بیشتر همراه است.
محدودیتها و آینده:
نمونه پژوهش محدود و اغلب دختران و فرزندخواندگان بینالمللی را شامل میشود. نتایج بر اساس خودگزارشی است و اطلاعاتی درباره هویت جنسی، گرایش جنسی یا قومیت جمعآوری نشده است. مطالعات آینده میتواند با نمونههای بزرگتر و چندکشوری، و با استفاده از گزارش شریک عاطفی و دادههای مشاهداتی، اطلاعات دقیقتری درباره تاثیر فرزندخواندگی بر روابط عاشقانه ارائه کند.
منبع:
مطالعهای به نام «روابط عاشقانه نوجوانان فرزندخوانده» از کارمن پانیآگوا، اینماکولادا سانچز-کویجا، کارمن مورنو و فرانسیسکو ریورا منتشر شده است.
پایان/*
.
