۲۱:۲۹ - ۱۴۰۳/۰۹/۱۱

ولنتاین چه روزی است | سپندارمذگان همان ولنتاین ایرانی است

روز ولنتاین یکی از ایام معروف در بین عشاق میباشد.

ولنتاین چه روزی است | سپندارمذگان همان ولنتاین ایرانی است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ببین و بخون، ولنتاین یا همان روز عشق؛ روزی است که عشاق این روز را به یکدیگر تبریک میگویند و برای یک دیگر هدیه میگیرند. ولنتاین برای مسیحیان است و مسیحیان بیشتر این روز را جشن میگیرند. روز ولنتاین ایرانی ها پنجم اسفند ماه است. که به سپندازمذگان معروف میباشد. روز ولنتاین برای مردم به شدت اهمیت دارد. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر ببین و بخون را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

ولنتاین چیست و چه روزی است؟

تاریخچه پیدایش ولنتاین، افسانه مشهوری دارد. این افسانه بر این اساس نوشته شده که، امپراتور روم، بر این باور بود که مردان جنگجوی مجرد، به نسبت مردان متاهل جنگجوی بهتری می‌باشند؛ زیرا جنگجوی مجرد وابستگی به همسر و یا فرزند ندارد. بر اساس این باور، ازدواج جنگجویان ممنوع شد. کشیشی بنام «والنتین»، به صورت پنهانی این مردان جنگی را به عقد دختران محبوبشان در می‌آورد و امپراتور روم از این داستان مطلع شد. وی والنتین را زندانی کردند و در تاریخ ۱۴ فوریه او اعدام شد. در برخی از روایات آمده که در زندان، زندانبان والنتین یک دختر نابینا بود که به علت عشق زیاد والنتین به او، بینایی وی باز می‌گردد.
پس از اعدام والنتین در روز ۱۴ فوریه، این روز به عنوان روز عشق مشهور شد. مردم در سرتاسر دنیا هر سال روز ۱۴ فوریه، روز عشق یا ولنتاین را گرامی داشته و به کسانی که دوستشان دارند کادو می‌دهند. این روز، روز مقدس ابراز عشق و علاقه به کسانی که دوستشان داریم است./لحظه آخر

ولنتاین نه! خودتو دوست داشته باش

«روز جهانی عشق به خود» برای کاهش تأکید بر انطباق با انتظارات جامعه تعیین شده است و به همه یادآوری می‌کند که مهم‌ترین و زیباترین فرد زندگی هر فرد خود او است و باید پیش از هر کسی خود را دوست داشته باشند، زیرا هر کس به شیوه منحصربه‌فرد خود، زیبا و خواستنی است.

ولنتاین

ولنتاینق

تاریخ روز جهانی خودتو دوست داشته باش

روز جهانی «خودتو دوست داشته باش» هر سال در سیزدهم فوریه مصادف با بیست‌وچهارم بهمن ۱۴۰۲ برگزار می‌شود تا افرادی که در مورد خودشان احساس تردید و ناامنی می‌کنند، عشق بی‌قید و شرط به خودشان را باور کنند و برای خودشان جشن بگیرند.

تاریخچه روز جهانی خودتو دوست داشته باش

بشر همواره در تلاش است تا قدردانی، عشق و تأیید اطرافیان خود را به دست آورد و به این ترتیب تحت فشار قرار دارد تا با تصورات رایج درباره زیبایی مطابقت داشته باشد. از نظر فرهنگی انسان به دریافت محبت از دیگران اهمیت زیادی می‌دهد و فراموش می‌کند که مهم‌ترین رابطه هر فرد با خودش است. اما واقعیت این است که اگر فردی خودش را دوست نداشته باشد، هیچکس او را لایق دوست داشتن نخواهد یافت و چنانچه به تحقیر خود ادامه دهد، ممکن است در نهایت زندگی و روابط خود را خراب کند. این خودتخریبی جدای از روابط سمی ممکن است به سوءمصرف مواد، رفتار تحقیرآمیز با خود، اعتیاد به کار، احساس گناه شدید، عزت نفس پایین و مواردی از این قبیل منتهی شود. به همین دلیل سیزدهم فوریه روز جهانی خودتو دوست داشته باش یا روز جهانی عشق به خود نامیده شد.

این روز به‌واسطه یک اتفاق توسط سنا جیوانی پایه‌گذاری شد که در سنین نوجوانی ناگهان تمام موهای خود به دلیل بیماری از دست داد و به همین دلیل اعتماد به نفسش به‌طور کامل از بین رفت. ظاهر او باعث تمسخر و قلدری اطرافیانش شد و او را در یک چرخه مارپیچی نفرت از خود قرار داد.

جیوانی دریافت که خودتخریبی شیوه درستی نیست و با تعریف مجدد پارامترهای زیبایی شروع به ترمیم تصویری کرد که از خود داشت. او مدام به خود یادآوری می‌کرد که در نوع خودش زیباست و برای فهمیدن آن نیازی به تأیید جامعه ندارد.

روز جهانی خودتو دوست داشته باش در سال ۲۰۱۱، گام بعدی در تصمیمات جیوانی بود تا به دیگران کمک کند زیبایی طبیعی خود را بشناسند. این روز بشر را ترغیب می‌کند که عزت نفس خود را تقویت کند و زیبایی ذاتی درون و بیرون خود را بشناسد. در اصل این روز با هدف تشویق افراد دارای ناامنی روانی به کنار گذاشتن عیوب و تجلیل از خود پایه‌گذاری شد.

جیوانی به‌تدریج به یک الگو برای افراد مبتلا به ناامنی به دلیل نقص‌های ظاهری تبدیل شد و در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان یکی از الهام‌بخش‌ترین زنان ایالات متحده معرفی شد. روز خودتو دوست داشته باش در سال ۲۰۲۱ محبوبیت بالایی پیدا کرد و در سراسر جهان به‌ویژه میان افرادی با شرایط روانی گرامی داشته شد./ایمنا

«سپندارمذگان» همان «ولنتاینِ» ایرانی است؟

در این زمینه حمیدرضا دالوند _ عضو هیات علمی پژوهشکده زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با اشاره به ریشه لغوی «سپندارمذگان» به ایسنا، توضیح داد: این واژه از لغت باستانی «سپنته آرمَئیتی» ریشه گرفته است که بخش اول یعنی «سپنته» طیف معنایی گسترده‌ای دارد، اما در کیشِ زرتشتی از آن با عنوان برکت‌بخشی، افزونی و اثربخشی یاد می‌شود. درباره بخش دوم یعنی «آرمئیتی» نیز مفاهیمی مانند منشِ آرام، مهربانی، سازگاری،‌ دوستی و آرامش عنوان شده است.

وی با اشاره به اینکه در مفهومی دیگر «سپندارمذ» هیئتِ یکی از ۷ «اَمشاسپَندان» است، تصریح کرد: امشاسپندان موجوداتی مینوی هستند که در کیشِ زرتشتی پس از اهورامزدا به عنوان همکاران او شناخته می‌شوند. امشاسپندان تجلی نیکی‌های مهم مانند پندار نیک،‌ راستی و… در اهورامزدا به شمار می‌آیند و به نوعی نماینده او در امر آفرینش، هدایت انسان و راهیابی او به سعادت هستند. در واقع «سپندارمذ» یک مفهوم انتزاعی و ایزدماده‌ای است که با خدایان ماده در این باور کهن در ارتباط است.

این پژوهشگر حوزه مطالعات زرتشتی با تاکید بر اینکه بنابر باورهای کیش زرتشتی، «سپندارمذ» موکل زمین است، اظهار کرد: یکی از ویژگی‌های مهم زمین برکت‌بخشی، بخشندگی و بردباری است که می‌تواند نیازهای مادی ما از قبیل سکونت، رویش رُستنی‌ها از زمین و… تامین کند؛ بنابراین زمین مایه برکت و عنصری مادینه تلقی می‌شود.

او با اشاره به اینکه زن نیز در فرهنگ ایرانی پیوند نزدیکی با «سپنته آرمئیتی» و زمین دارد، ادامه داد: بنابراین می‌توان گفت زن، صورت نمادین زمین است که در او هم برکت‌بخشی، بردباری، تداوم نسل و ادامه حیات وجود دارد. زن در فرهنگ ایرانی سنگ صبور خانواده است و بر اساس این باور، درست مانند زمین که مشکلات در بستر آن اتفاق می‌افتد و در همان نقطه هم برطرف می‌شود، تمام مشکلات خانواده نیز در دامان زن مطرح و مرتفع می‌شود.

این کارشناس فرهنگ و زبان‌های ایران باستان، تاکید کرد: بر اساس باورهای قدیمی رسالت انسان پیروزی خیر بر شّر است چراکه در این صورت انسان در زندگی نیرومند شده و به قدرتِ بخشش و آفرینشی می‌رسد که آن را تجلی عشق می‌دانیم که با دوست داشتن یکی می‌شود. اینجاست که وقتی انسان‌ها (بنابر باورهای ایرانی) به توانایی تشکیل خانواده می‌رسند، بدون هیچ چشم‌داشتی دارایی‌ها،‌ دانش، نیروی جوانی و … را به یکدیگر و سپس به فرزندان می‌بخشند.

وی افزود: این مادرانگی در فرهنگ ایرانی همانند زمین، از زن یک موجود ایثارگر ساخته است که بخشنده است و خود را ایثار می‌کند. این بخشندگی ناشی از نیاز نیست و از توانایی زن سرچشمه گرفته و تجلی عشق است. در حقیقت بر اساس باورهای ایرانی، انسانی که به دنبال کمال است باید خلق کند و ببخشد و در نتیجه فردی با این ویژگی‌ها می‌تواند دیگری را هم دوست داشته باشد و به این واسطه به جاودانگی برسد. عشق تنها یک هوس و نگاه اِروتیک نیست؛ صورتِ اصلی و نهایی آن، عشق عمیق انسان به هستی است.

این پژوهشگر حوزه مطالعات زرتشتی با اشاره به اینکه این مناسبت در تقویم زرتشتی حفظ شده است، بیان کرد: مرد ایرانی در طول تاریخ مناسبتِ «سپندارمذگان» که پنجمین روز از ماه اسفند در تقویم باستانی ایران است را جشن می‌گرفته و برای زن هدیه‌ای تهیه می‌کرده است. این رسم با عنوان «مَردگیران» یا «مُردگیران» شناخته می‌شود و شواهدی وجود دارد که در سده چهارم هجری با اینکه اسلام به ایران رسیده بود، باز هم این رسم برای تکریم زنان برگزار می‌شد تا از زنان به دلیل جایگاهی که داشته‌اند تقدیر شود. زن حکم شیرازه کتاب زندگی، مرد حکم جلدِ کتاب و فرزندان حکم ورق‌های کتاب را دارد؛ بنابراین اگر شیرازه نباشد گویی کتابی هم وجود ندارد.

او تاکید کرد: جشن «سپندارمذگان» یک مناسبت مورد نیاز در دنیای امروز است که باید آن را از سایر مناسبت‌هایی مانند ولنتاین که به ظواهر عشق می‌پردازد جدا کرد. «سپندارمذگان» مفهومی چند وجهی است که تنها یکی از مفاهیم‌ آن، تکریم عشق با فلسفه عمیق و جدا از ظواهر دنیایی است.

دالوند در پایان پاسخ به این سوال که چرا در برخی منابع «سپندارمذگان» ۵ اسفندماه و در منابع دیگری ۲۹ بهمن‌ماه قید شده است؟، توضیح داد: در کیش زرتشت هر روز در ماه به نام یک ایزد است و هر زمان که نام روز و نام ماه با هم تلاقی داشتند آن روز را جشن می‌گرفتند، اما بعد از دوره پهلوی به دلیل تغییر ساختار تقویم که ۶ ماه را ۳۱ روزه و ۶ ماه دیگر را ۳۰ روزه در نظر گرفتند، این تاریخ به ۲۹ بهمن تغییر کرده است./ایسنا

ببین و بخون

پایان/*

ببین و بخون را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.

 

مطالب مرتبط

آخرین اخبار