به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ببین و بخون،با خواندن آیات قرآن سوالاتی برای فرد به وجود می آید.برای مثال اینکه آیه ۱۰۶ سوره یوسف

به چه کسانی نسبت شرک می دهد؟موضوعاتی در مورد شرک به خدا را برایمان آشکار می سازد.

با درک این مفاهیم می توانیم زندگی معنوی و اجتماعی بهتری داشته باشیم.

در آیه ۱۰۶سوره یوسف مراد از مشرک چه کسی است؟

وَ مَا یُؤْمِنُ أَکْثرَُهُم بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُم مُّشْرِکُونَ(۱۰۶- یوسف علیه السلام)

اکثر آنها که ایمان مى‏آورند، ایمانشان آمیخته با شرک است و مشرک هستند.

همچنین بخوانید:

پایتخت در آغوش حرم / سکانسی که اشک ها را جاری کرد

مراد از این شرک آن شرک آشکار بت پرستان نیست؛ زیرا هیچ مومنی اهل پرستش بت نیست و بر آن سجده نمی کند؛

بلکه منظور، شرک پنهان است که امام هادی علیه السلام در توصیف آن فرمود:

الْإِشْرَاکُ فِی النَّاسِ أَخْفَى مِنْ دَبِیبِ النَّمْلِ عَلَى الْمِسْحِ الْأَسْوَدِ فِی اللَّیْلَهِ الْمُظْلِمَه؛

همچنین بخوانید:

قرآن و نهج البلاغه / دو ستون آموزش دینی

نفوذ شرک در ضمیر مردم، پنهان‏تر از آنست که مورچه سیاهى در شب تیره و تار بر روى گلیم سیاهى راه برود.

وقتى انسان در آن شرائط متوجه راه رفتن مورچه نشود قطعا از این شرکی که پنهان‏تر از آنست هم آگاه نخواهد شد.

آیه ۱۰۶ سوره یوسف به چه نوع شرکی اشاره دارد؟

اکثر ایمانها، آلوده به شرک است

شرک آن است که انسان در اداره امور عالم به منشا اثری غیر از خداوند متعال عقیده پیدا کند و او را شریک خدا قرار دهد.

امام صادق علیه السلام در توضیح این آیه فرمود: شِرْکُ طَاعَهٍ وَ لَیْسَ شِرْکَ عِبَادَهٍ؛ شرک در این آیه شرک در طاعت است؛ نه شرک در عبادت.

امام رضا علیه السلام فرمودند: شرک در این آیه به معناى کفر و بت‌پرستى نیست، بلکه مراد توجّه به غیر خداوند است.

دو روایت مهم در توضیح این مطلب

۱. امام باقر علیه السلام فرمود: گناهانی که مومنین مرتکب می شوند همان شرک طاعت است

زیرا با آن کارها، در حقیقت شیطان را اطاعت کرده اند پس در زمینه اطاعت، برای خدا شریک قائل شده اند.

همچنین بخوانید:

وفات شاه عبدالعظیم حسنی در ۱۴۰۴ | زمان شب وفات شاه عبدالعظیم حسنی

در نتیجه می توان گفت که هر گناهی ریشه در شرک به خدا دارد.

و این حکم به شرک در صورتیست که فرد متوجه نباشد که کار او تبعیت از شیطان است؛

زیرا اگر این اطاعت را با آگاهی و از روی عمد انجام دهد کار او از مرحله شرک گذشته و به کفر می رسد.

۲. مالک بن عطیه می گوید از امام صادق علیه السلام پرسیدم منظور از شرک اکثریت مومنین که در آیه آمده است چیست؟

امام فرمودند: مقصود مثل این حرفهایی است که گاهی انسان می گوید «اگر فلانى نبود من نابود می شدم»،

«اگر فلان کس نبود من به فلان ناراحتى مبتلا مى‏شدم»، «اگر فلانى نبود خاندان من، اهل و عیالم از بین می رفتند».

او با این اندیشه اشخاص را موثر در زندگى خود مى‏بیند و براى خدا در رازقیت و در تاثیر شریک قرار می دهد.

عرض کردم: این چنین بگوید چطور؟ «اگر خداوند به وسیله فلانى بر من لطف و منت نمی گذاشت من نابود مى‏شدم»

آیا باز هم اشکالى دارد؟ حضرت فرمود: اگر این گونه بگوید مانعى ندارد.

چون در این بینش خداوند متعال را مؤثر، مسبب، وسیله‏ ساز و دیگرى را وسیله می داند.

پایان/*

ببین و بخون را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.